نگاهی متفاوت به سکس و روابط جنسی

امروز میخواهم به موضوعی بپردازم که متاسفانه سالیان زیادی است در فرهنگ ما در باوری کاملا غلط نپرداختن به آن رسم ادب و شرط اخلاق محسوب میشود. آنگونه که در این زمینه هر چه خاموش تر، مودب تر !...

سکس و روابط جنسی را میگویم، همان غریزه ای که خداوند رحمان به نیکی در وجود ما آدمیان به ودیعه نهاده تا علاوه بر بقاء نسل، در چهارچوبی معین مایه آرامش و لذت دنیوی ما باشد. این درست که انسان ازخون بسته ( و در رنج ) آفریده شده، اما این مطلب هیچ منافاتی با لذت بردن از زندگی دنیوی برای نوع آدمیان ندارد. بی شک روابط جنسی یکی از نعمات الهی است که خداوند متعال به بندگانش ارزانی داشته و از جمله کامل ترین اشکال ابراز عشق و محبت بین دو انسان میتواند باشد. پس چرا نه ناخودآگاه که درضمیر آگاهمان این گونه نقش بسته : هرآنکس که به این ودیعۀ الهی بی تفاوت تر، مودب تر و با اخلاق تر ؟  براستی در دنیای واقعیت هم همینگونه است؟

 تظاهر به نداشتن هیچ میل و توجهی به روابط جنسی، آنچنان در وجود جوانانمان نهادینه شده و به یک صفت نکو و ارزشی مبدل گشته،که حتی گاها خود والدین باورشان میشود فرزندانشان به اصطلاح شیر پاک و لقمه حلال خورده و دراثر تربیت صحیح آنان متدین و با ایمان بار آمده اند. واین حکایت غریبی است که نشانه ایمان و تدین جوانانمان را تعارض با قویترین غریزه خدادادیشان قلمداد میکنیم !...آنگاه با تبختر بسیار بادی درغبغب انداخته، شب را آسوده سر بربالین گذاشته و کلی برعالم و آدم فخر فروخته که ایهاالناس: بیایید و ببینید که چگونه ما در تربیت صحیح فرزاندانمان موفق عمل کرده و بچه هایی خلف وسالم تحویل جامعه داده ایم!... غافل ازاینکه همین جوانان پاک و معصوم ما به اقتضای سرشتشان (علیرغم آن همه خموشی و تظاهر به بی میلی)خواسته و ناخواسته در جاهای دیگری ابزار مناسبی را جهت پاسخگویی به این غریزه خدادادی بسیار قوی و پر جذبه نهان خویش جستجو میکنند، گاهی اوقات با دیدن یک فیلم مستهجن درخلوت خویش و به دور از چشمان والدین، و گاهی هم با ایجاد ارتباط با جنس مخالف که متاسفانه دربسیاری از مواقع پایان غم انگیز و پرهزینه ای برای خانواده ها به همراه دارد. 

درچنین فضای فکری که برخانواده ها حاکم است، هیچ جوانی جرات اینکه بخواهد حتی ازسر کنجکاوی سوالی در زمینه سکس از والدین خود بپرسند، را ندارند و روز به روز دیوار بی اعتمادی فی مابین آنها ضخیم ترشده و فاصله آنها دست نیافتنی تر خواهد شد. و بدینسان همان والدینی که در واقع میبایست محرم و سنگ صبور فرزندانشان باشند، بیگانه ای بیش نیستند که هرگز نتوان با آنان به گفتگو نشست. وای به روز جوانی که به اقتضای کشش درونیش بخواهد دراین خصوص بیشتر بداند و قدمی درجهت شناخت روحیات جنس مخالف و نیازهای متفاوت او بردارد، آنچنان مورد هجمه ویرانگر خانواده و محیط قرارمیگیرد که چاره ای جز پاک کردن صورت مسئله و بخشیدن عطای آن به لقایش را ندارد و ناخودآگاه به سمت و سویی سوق داده میشود که از این به بعد درخلوت، و به دور ازچشم اغیار بدنبال خواسته به حقش باشد و وا اسفا که این آغازی است برای لغزش و شروع انحطاطی خانمانسوز که قطعاً مسبب اصلی و مقصر واقعی آن خود خانواده ها و فرهنگ سراسر اشتباه حاکم برجامعه ماست، نه جوانان.

در تعجبم چگونه است که صدا وسیما بعنوان رسانه ملی از صبح علی الطلوع تا پاسی از شب با پول همین مردم مشغول تولید و پخش برنامه های آموزشی همچون آشپزی، خیاطی ، گلدوزی و... است ، اما کمترین توجهی لااقل به روانشناسی روابط زناشویی ندارد و درساعاتی خاص برای مخاطبینی خاص برنامه هایی در این زمینه پخش نمیکند ؟!..

و اما شاهکار غلط اندیشی ما در زمینه سکس اینجاست که فکر میکنیم انسانها فقط از طریق ازدواج وتشکیل خانواده میتوانند و می باید پاسخگوی نیازهای جنسی خود باشند وخارج از این دایره هیچ عذری موجه نیست و بخاطر ارتکاب به چنین گناهی نابخشودنی مستوجب شدیدترین عقوبتها (هم دردنیای فانی وهم دردنیای باقی) هستند. اصلاً دراین زمینه به بیرحمانه ترین شکل ممکن، اولین اشتباه را مساوی با آخرین آن دانسته وبا ریختن آبروی شخص فرصت هرگونه توبه وجبران را از او خواهیم گرفت وکیست که نداند این همه سختگیری باروح خود دین وحتی رحمانیت خداوند نیزمنافات دارد. البته شکی نیست که به لحاظ شرعی وحتی انسانی- اخلاقی، محدود کردن پاسخگویی به نیازهای جنسی در چهارچوب خانواده آنهم بدنبال ازدواج، بهترین و مقبول ترین شکل از آن میباشد و امری است علی حده و مورد توافق همگان که درجای خود مستوجب پاداشی به بزرگی سعادت در دنیا و آخرت  است. اما سوال اینجاست : اگر به دو دلیل مطروحه ذیل امکان برآورده شدن نیازهای جنسی انسان در کانون خانواده مهیا نباشد، آنگاه تکلیف انسان با این غریزه خدادای قدرتمند و (صد البته به نوعی ضروری تر از نان شب) که حاصل سرکوبش جز کشتن خلاقیت و نابودی انگیزه های او چیز دیگری نیست ، چه میباشد و اساساً از چنین سرکوب غیرعاقلانه و حتی خلاف شرعی جامعه ما چه انتفاعی می برد؟

1-   بدلیل مشکلات مالی امکان ازدواج فراهم نباشد و چه بسا آمار عذب ماندن جوانانمان به همین خاطر روز به روز درحال افزایش است ؟

2-   بواسطه مشکلات عدیده ای که ذکر آنها در فرصت این مقال نیست، فی مابین زوجین طلاق عاطفی رخ داده و روزها و بلکه ماهها در بیخبری مطلق از یکدیگر به سر می برند؟

نمیتوان منکر شد که درصد بالایی ازجامعۀ ما خواسته وناخواسته در چنین شرایطی بسر میبرند و هم شرع وهم عرف  میبایست پاسخی منطقی برای آنان داشته باشند، به گمانم با اندکی تامل درماهیت این سوالات بتوانیم درمحکمه وجدانمان، باورهای غلط خود را به چالش بکشیم و همین مطلب سکوی پرتابی گردد برای اصلاح فرهنگ غلطی که سالهاست همچون جغد شومی بر سرمان سایه افکنده و خود زمینه ساز حدوث زشت ترین انحرافات اخلاقی درجامعه ماشده است، البته اگرهنوز هم نه درشعارکه درعمل اعتقاد داریم برای ساختن فرهنگ جامعه میبایست ازساختن باورهای خودمان شروع کنیم.( غیر از این است بفرمایید).   

و اما چند توصیه دوستانه :

- از آنجا که تنها قاضی عادل و دانای برهمه اسرارنهان خداوند متعال است، سعی کنیم از قضاوت شهودی ( قضاوت برمبنای دیده ها و شنیده هایمان )در خصوص افراد جداً بپرهیزیم، خصوصاً اگر بحث اخلاقی پیرامون آنها برسر زبانهاست.

 - حتی الامکان از ورود به مسائل اخلاقی دیگران اجتناب کنیم و بگذاریم حریم خصوصی افراد مصون بماند.

 - در جایی که خالق هستی ستارالعیوب است ، شتابزده و بی دانش کسی را به قضاوت ننشینیم و هرگز اقدام به پرده دری و هتاکی ننماییم که حاصلی جز خسران ابدی برای ما نخواهد داشت.

 - با دامن زدن به مشکلات دیگران ، فرصت جبران و بازگشت را به روی آنان نبندیم چرا که درهای توبه و رحمت الهی همیشه به روی بندگان توابش باز است.

 - هرگز این اصل یادمان نرود : شاید خوردن گوشت مُردار بر کسی حلال است و ما خبر نداریم. هرگز.

واین نقدی بود بر یکی دیگراز معظلات دامنگیر انسان معاصر. امیدوارم شما خوبان نقدم را آنگونه که نوشته ام و باید، به نقد بنشینید، نه بیشتر. بی شک از شر آنانی که مرا آنگونه که دلشان میخواهد نقد میکنند فقط به خدا پناه می برم که او برهمه چیز، هم داناست و هم توانا.