مجلسان و حرکات موزون

 

یادش بخیر انگار همین دیروز بود که مردم خدا جوی ایران همیشه سربلند ، آگاهانه و به بهای سنگین پرپرشدن  فرزندان اصیل و پاک خود ، خواستار استقرار نظامی اسلامی بر محوریت - مردم سالاری دینی-  در جامعه خود شدند. اکنون قریب به 35 سال از آن روزها می گذرد ، روزهای خوف و خطر، جنگ و گریز،  بمب و پاره های تن مردمانی که مردانه ایستادند و عزت خویش را  با هیچ تهدید و تطمیعی دنیوی مبادله نکردند و تاریخ این مرز و بوم را آنگونه نوشتند که خواستند و می بایست.

ملت ما در طول این سالها فراز و نشیب های بسیاری را به لطف و مدد الهی پشت سر گذاشته و سر بلند از هر آزمون سختی، همواره  باعث یاس و ناامیدی  دشمنان پر فریب و گرگ صفت خود شده است. اما با کمال تاسف  این روزها در فضای سیاسی کشور شاهد  برخوردهای جناحی خاصی  هستیم که در یک کلام نمی بایست باشیم و حاصل آن جز یاس و نومیدی مردمان نجیب این سامان چیزی نخواهد بود.

اوج این برخوردهای جناحی و چه بسا تسویه حسابهای شخصی در جریان استیضاح وزیر علوم به منصه ظهور رسید که در نهایت با برکناری و عزل ایشان از سمت وزارت ، یک بار دیگر شائبه سیاسی کاری برخی از نمایندگان مردم در خانه ملت ، قوت دو چندان گرفت و بی گمان موجی از شادی و شعف را در بین بد خواهان  - آن سوی آب - این ملت براه انداخت .  

اینکه مجلس ما عصاره و تجلیگاه خواست ملت است ، امریست علی حده و مورد توافق همگان . بی شک نظارت بر عملکرد وزرای دولت و استیضاح آنان در موارد لزوم ، از جمله اختیارات قانونی و به حق مجلسیان است که ماحصل این استیضاح هر چه باشد ( برکناری یا ابقاء وزیر ) ، فصل الخطابی خواهد بود قانونی و لازم الاجرا که پذیرش و احترام به آن وظیفه ملی و بلکه تکلیف شرعی واجبی است بر ذمه هر ایرانی غیرتمند و دلسوزی که قلبش همواره  برای اعتلای نام عزیز کشورمان می تپد . اما بپذیریم که برآیند افکار عمومی مردم در کوچه و بازار حاکی از آن است که در این مورد خاص ، توقع و انتظارشان از نمایندگان خود بیشتر بوده و خواهان دقت نظر و بصیرت بیشتری از وکلای خود در فضای سیاسی کشور هستند.

در همین زمینه آنچه که قبول و هضمش برای ملت ما سنگین است و خارج از دایره توقع به حق آنان از نمایندگان خود ، حرکات و سخنان جو زده برخی از وکلای مجلس بود که به همه چیز شباهت داشت جز نمایندگی ملتی که در سخت ترین شرایط هم ، نجابت و سعه سدر بر گرفته از فرهنگ والای ایرانی خویش را فراموش نکرده و هرگز سوار بر مرکب احساسات ، مغهور امواج طوفانی هیچ دریایی نشده و به حول و قوه الهی نیز هرگز نخواهند شد .

با کمال تاسف همه جهانیان دیدند پس از اعلام رای نهایی مجلس که به عزل وزیر استیضاح شده ختم گردید ، چگونه عده ای هیجان زده و از سرشوق با حرکات موزون و فریادهای الله اکبر و تکبیر گویان خود ، فضای مجلس را به عرصه یکه تازی خواسته های نفسانی خویش مبدل ساختند و انگار در فتح الفتوحی عظیم ، در میدان جنگ با دشمن ، پشت دشمنی اهریمنی را به خاک مالیده اند که آنگونه - اسپند وار برآتش -  در پوست خود نگنجیده ، غریو شادیشان گوش فلک را کر کرده بود .

غافل از اینکه آقای فرجی دانا  فرزند برومند همین آب و خاک ، و از سرمایه های ملی همین مرز و بوم هستند و بی تردید برخواسته از دل همان ملتی است که آنها مسئولیت نماینده بودنشان را به دوش گرفته اند !...  من پاسخ به این پرسش ذیل را به وجدان خود نمایندگان استیضاح کننده وا می نهم : چند درصد از دلایل عزل این وزیر شایسته دولت ، به عملکرد و توان مدیریتی ایشان مربوط بوده و هست ؟ همانکه می بایست تنها دلیل شما برای به قضاوت نشستنش باشد و بس ؟  

آیا براستی با عزل ایشان تمام مشکلات کاری حوزه مربوطه ، بدست توانای نمایندگان مجلس حل خواهد شد و یا اینکه یک بار دیگر به اشتباه اقدام به پاک کردن صورت مسئله کرده ایم ؟ آفتی که این روزها بدجوری گریبان جامعۀ ما را فرا گرفته و متاسفانه خواسته و ناخواسته در تقابلهای آشکار و پنهان احزاب سیاسی مختلف کشور به نوعی حرف اول و آخر را می زند و علیرغم توصیه های موکد و مکرر مقام معظم رهبری (دامه برکاته ) مبنی بر حفظ وحدت و پرهیز از تعصبات جناهی و گروهی ، ارمغانش تاوان سنگینی است که ملت می بایست هزینه آن را پرداخت کنند؟  

در چنین شرایط حساسی که کشور عزیزمان - ایران - با آن روبروست ، تنش های سیاسی فی مابین تشکل های مختلف که بیشتر به یک تسویه حساب شخصی وجناحی شبیه است تا یک رقابت سالم حزبی، و اوج آن در جریان استیضاح وزیر علوم به منصۀ ظهور رسید ، چه محلی از اعراب می تواند داشته باشد و به سود کیست؟

به نظر می رسد در شرایط حساس کنونی ، تلاش برای حفظ و تداوم وحدت ملی و پرهیز از هر گونه زیاده خواهی و تعصبات بی ثمر جناحی ، از وظایف هر ایرانی غیرتمندی است که حاصلش قطعا آبادانی بیشتر مُلک خواهد بود و لاغیر.

خدایا

چنان کن سرانجام کار ،

  تو خشنود  باشی و  ما رستگار.