ترکش " درحاشیه " به " دورهمی " مهران مدیری هم رسید !...

بی شک در میان بیشمار نعمات الهی که ایزد منان ارزانی بندگان خویش داشته ،" سلامتی" از جایگاه ویزه و بس رفیعی برخوردار است که بدون تحقق آن ، زندگی با تمام جاذبه هایش چندان لطفی نداشته و شیرین نخواهد بود . آری تندرستی و جسم سالم در کنار تعالی روح می تواند آدمی را در بستر حیات چند روزه اش به سعادت و کمال رهنمون سازد و مایه ی آرامش و خوشبختی او گردد .

و کیست که نداند برای حفظ این گوهر گرانبها ( سلامتی ) ، جامعه ی محترم پزشکان نقش بسزا و انکار ناپذیری ایفا می کنند و بدون زحمات آنان تحقق نعمت سلامتی امری است مشکل و چه بسا غیر ممکن .

اینکه اطباء هر جامعه در مقام پیام آوران بهداشت و سلامت ، مایه ی مباهات آن جامعه هستند بر هیچ انسان سلیم النفسی پوشیده نیست . بی شک این عزیزان ، برگزیدگان الهی بوده که بواسطه ی سالها تلاش مستمر و تحمل سختی های بسیار به آن سطح از درجات علمی رسیده اند که می توانند با دستان شفابخش خود برآلام دردمندان مرهم گذارند و آنان را حیاتی دوباره ببخشند . کاری بس ارزشمند که هرگز نتوان بر آن قیمت نهاد و با هیچ مطاع دنیوی در صدد جبرانش برآمد .   

اما براستی آیا در مقام عمل نیز ، وضع به همین گونه است ؟

آیا در هزاره ی سوم و در این روزگار پر فریب ، اطباء قسم خورده ما از علم خویش تنها برای تسکین درد بیماران و گذاشتن مرهمی بر آلام بیشمارشان بهره می جویند یا در تجارتی یک سویه و پر ضرر با نفس اماره ، علم خود را دست آویزی برای عقب نماندن از قافلۀ " زر اندوزی و تصاحب اندوخته ی بیشتری از مال دنیا " قرار داده اند و بس ؟!...

آیا مقوله هایی چون ارجاع مکرر بیماران به سایز مراگز پاراکلینیکی که تنها به منظور دریافت پورسانت از آن مراکز صورت می پذیرد ، اقدام به انجام اعمال جراحی غیر ضروری و در نهایت گرفتن مبالغی خارج از تعرفه های تعیین شدۀ مصوب بنام " زیرمیزی " خود بزرگترین گواه این ادعا نیست که شماری از پزشکان جامعه ی ما از ابن سینا تنها علمش را به ارث برده اند و با آن نه طبابت ، که تجارت می کنند ؟!...

در همین راستا شب گذشته ( شنبه 25/2/95 ) در رسانه ی ملی و از طریق برنامه ی طنز " دورهمی " که از جمله شاهکارهای جدید چهره ی نام آشنای طنز ایران جناب آقای مهران مدیری است ، توسط میهمان ارجمند برنامه که خود از پزشکان خوش نام و صدیق کشور ما محسوب می شوند ، مطالبی مطرح شد که به ظن حقیر جای بسی تأمل و تعمق ویژه دارد . جناب آقای دکتر حسن آقاجانی که با داشتن مدرک فوق تخصص جراحی قلب و عروق بی شک مایه ی افتخار همه ی ماست و خود سرمایه ی عظیمی محسوب می شوند ، انتقاداتی را به برنامه طنز " در حاشیه " وارد ساختند که علیرغم ظاهر زیبنده و تا حدودی قابل قبول آن ، به ظن حقیر جفایی بود در حق بیشمار بیمارانی کی طی سالهای اخیر زخم خورده ی تخلفات ریز و درشت شماری از پزشکان ، هیچ فریادرسی نداشته و حقوقشان را بر باد رفته دیده اند .

و صد افسوس که دستهایی پیدا و پنهان درصدد آن هستند تا به بهانه ی حراست از قداست حرفه پزشکی تخلفاتِ واضح و رو به افزایش این رشته ، مسکوت مانده و هیچ کس در باب قبح و زشتی آنها از هیچ تریبونی خصوصاً رسانۀ ملی سخنی بر زبان نیاورد تا مبادا خدایی ناکرده قداست آنان مخدوش گشته و زیر سؤال برود !....

در بطن سخنان این پزشک حاذق و انساندوست که آرامش ، متانت و ادبیات آمیخته به ادبشان قابل تحسین و بسیار دلنشین بود ، دو مطلب حائز اهمیت وجود داشت که توجه مرا بشدت به خود جلب کرد :

1-    ایشان شجاعانه و با صداقت تمام منکر تخلفات ریز و درشت عده ای از پزشکان جامعه نبوده و حتی برخورد با اینگونه تخلفات را قانونی و بر محور عدالت دانسته و گامی فراتر اینکه بر ضرورت آن تاکید بسیار داشتند .

 اما در کمال تعجب مدعی شدند که نباید این تخلفات را رسانه ای کرد و نیازی به " در بوق و کرنا کردن " آن نیست . تنها به این استدلال که مبادا بزرگی و عظمت جایگاه این حرفه ی مقدس نزد فرزندانمان کم رنگ گردد که در آن صورت نمی توان آز آنها توقع پای گذاشتن در چنین وادی پر مسئولیتی را داشت .

در همین راستا سؤال من این است :

آیا ساختن تصویری کاملاً مقدس و مصون از خطا و اشتباه ، از حرفه ی پزشکی در ذهن کودکانمان می تواند منطبق بر واقعیت این روزهای جامعه ی ما باشد و همین مطلب در آینده ای نزدیک که پاره های تنمان می خواهند عملاً وارد این حرفه شوند ، باعث سرخوردگی آنها نخواهد شد ؟ آیا بهتر نیست به جای مطلق گرایی  و ساختن مدینه ای فاضله در ذهن کودکان معصوم خویش ، آنان را با حقیقت غیر قابل انکار این رشته و خطرات درکمین نشستۀ آن آشنا سازیم که در آینده ممکن است به بهای تاراج بسیاری از باورهای ارزشمندشان ، سلامت نفس آنها را تهدید کرده و به مخاطره بیندازد ؟ آیا بیان حقایق و ارائه ی تصویری از زشتیها و کژیهای بالقوه ی این رشته در کنار بیشمار خوبیها و توانمندیهای آن برای خدمت به جامعه بشریت ، فرزندانمان را در گرفتن تصمیمی درست کمک نخواهد کرد آنگونه که احتمال موفقیتشان را دو چندان نموده و با شناخت درست و صحیحی از سختی های مسیر ، سعادتشان را ضامن باشد ؟

از اینها گذشته اگر قرار باشد هر کس برای حرفه ی شغلی خود هاله ای از تقدس قائل شود آنسان که حتی با شرط اثبات تخلفات آن ، پیکان تیر هیچ نقد منصفانه ای بر آن کارگر نبوده و هیچ کس را هیچ حقی برای انتقاد از آن نباشد که خود خواسته جامعه را بسوی آنارشی ویرانگری رهنمون ساخته و به اصطلاح عامیانه سنگ روی سنگ بند نخواهد شد !...

باید پذیرفت پنهان کردن بیراهه های یک مسیر خطیر ، در حکم پاک کردن صورت مسئله است و نه تنها هیچ تأثیری در ارتقاء جایگاه آن در اذهان عموم نخواهد داشت بلکه خود جفایی است بزرگ در حق آنانی که به نیت خدمت می خواهند بعدها ردای سفید طبابت را به تن کرده و خدمتگزار مردم باشند .  

2-    این پزشک و استاد دانشگاه تهران در بخش دیگری از سخنان خود فرمودند :

من با کلیت طنز " درحاشیه " موافقم اما اعتقاد دارم جناب آقای مدیری در ساختن این سریال غلو کرده و بیراهه رفته اند چرا که وجه " هجو" سریال بسی بیشتر از " طنز " آن بوده و به نوعی باعث شکستن قداست این حرفه شده است .

در پاسخ به این استدلال ، توجه جنابشان را به این واقعیت محض جلب می کنم :

آیا مگر نه این است که در جامعه ی ما عملاً وجه " تجارتِ " عملکرد شمار زیادی از پزشکان ، بسی بیشتر از " طبابت " آنان است و تاوان این زیاده خواهی بدور از انتظار را مردمانی می پردازند که کمرشان زیر بار سنگین شرایط اقتضادی موجود و وضعیت سخت معیشتی خم شده است ؟!...

افکار عمومی جامعه که از نخبگان و برگزیدگان خویش بیشتر توقع عدالت و سلامت نفس دارد تا مردم کوچه و بازار ، که همواره در طول تاریخ محکوم بوده اند برای بقا و گذران امورات زندگی ، بیشتر بدوند وکمتر درو کنند !...

با این تفاسیر اعتقاد دارم جناب آقای مدیری بعنوان هنرمندی آگاه و مسئول در قبال جامعه ی خویش ،  آگاهانه و با شجاعت تمام توانسته اند زشتی های حرفه ی ارزشمند و مقدس پزشکی را به چالش کشیده و آن را از طریق جعبه ی جادویی تلویزیون در معرض دید و قضاوت آحاد مردم بگذارند ک خود بهترین داورند .

و این هرگز به معنای بی احترامی به حرفه ی پزشکی و آندسته از طبیبانی نیست که به قیمت سوختن شمع وجودشان تسکین می دهند درد همنوعان خود را  و نعمت بزرگی بنام سلامتی ارزانی شان می دارند .

چه بسا با نگاهی واقع بینانه تر می توان مدعی شد نگاه انتقادی این هنرمند کارکشته به این حرفه ی مقدس ، خود به منزله ی خدمتی بزرگ و ارج نهادن به خدمات بی شائبه ی پیشگامان صدیق این عرصه می باشد که چون من حقیری با افتخار بر دستان مبارک تک تک آنان از سر قدرشناسی بوسه می زنم و برایشان طول عمر با عزت و سعادت و رستگاری در دو جهان را آرزومندم .

به امید آن روز که جامعه ی ما به برکت دستان شفا بخش و نفس مسیحایی این برگزیدگان الهی ، شاهد سلامت و صحت کامل را در آغوش کشیده و پر نشاط و با انرژی در عرصه های مختلف جهانی بدرخشند .

انشاءالله .

26 اردیبهشت 95