در فوتبال اتفاق افتاد : تیر آقای بووووووق به سنگ خورد

ما که ندیده ایم اما از زعمای قوم بسیار شنیده ایم  در روزگاران  قدیم اگرکسی مرتکب خطایی می شد ، به دستور قاضی القضات شهر، داروغه یِ همیشه مأمور و معذور سرش را می تراشید آنگاه وارونه سوار بر الاغش می کرد و در کوی و برزن در مقابل چشمان نظاره گر خلقِ خدا می چرخاند  تا رسوایی اش بهایی باشد برای عبرت دیگران .

نمیدانم که " شریعت و علم اخلاق" دراین خصوص چه قضاوتی دارند و درستی چنین مجازاتهایی را صحه می گذارند یا نه ؟ اما مطمئن ام با اعمال این قسم کیفرها ، از ترس تراشیدن موی سر و وارونه سوار شدن  برالاغ و گشتن در شهر هم که شده دیگر کسی جرأت ارتکاب تخلفات مشابه را نداشته و در ماهیت این گونه مجازاتها فی نفسه اثرات  بازدارندگی بسیار موثری درحد اعلا نهفته می باشد. باز هم ما که ندیده ایم اما مستند به کتب تاریخی معتبر، ادعا شده  بیشترین امنیت اجتماعی در زمان حکومت جهانگشای معروف تیمورلنگ وجود داشته ، تا جایی که در کتابی به قلم خود ایشان آمده است:  در زمان حکومت من ، اگر بر سر نوجوانی تبقی از سیم و زر نهاده و تنها رهایش می ساختی تا از شرق عالم به غرب عالم سفر کند آنگاه که به مقصد می رسید اندکی از داشته هایش کم نمی شد ، چرا که هیچ راهزنی جرأت نمی کرد به او تعدی کند که اگراین گونه می شد  من ( تیمور لنگ ) بلافاصله دستور می دادم گردنِ داروغه ی آن شهر را بزنند.  به این استدلال که :  یا داروغه در انجام صحیح و به موقع وظایفش اهمال کرده که راهزنان جرأت چنین کاری را پیدا کرده اند ، و یا خود داروغه شریک دزداست و رفیق قافله.  در هرصورت به ظن هر یک از دو مورد فوق بایستی پاسخگو بوده و مستحق کیفرو عِقاب می باشد ! .. البته شکر یزدان که دیگر دوران اینگونه مجازاتهای بدوی خارج از دایره ی منطق و شرع به سر آمده و هم اینک رأفت و مهربانی !  در شمایل اختراع اعجاب انگیز قرن یعنی  " آقای  بوق "   چنان چتر حمایتی بر سر خاطیان می کشد که بیا و ببین .  حالا می فهمم که چرا هر وقت رسانه ملی را دنبال می کنم این گونه اخبار را زیاد می شنوم : رئیس کارخانه ی " بووووووق " مبلغ ...  ریال اختلاس کرد وگریخت.  مدیرکل اداره ی " بووووووق " بعنوان متهم ردیف اول پرونده اختلاس بزرگ اقتصادی  شناخته شد . خدا پدراین " بوق " را بیامرزد که چقدر ستارالعیوبه و با چه مهارتی آبروی اشخاص را حفظ میکند. 

 

خوشبختانه از معدود مواردی که آقای بوق موفق به نقش آفرینی نشد و نتوانست قدرت - ماست مالی-  خود را به رخ همگان بکشد ، می توان به بازی فوتبال بین تیمهای پرسپولیس تهران و سپاهان اصفهان اشاره کرد که در جریان آن ، داورِ بازی متهم به دریافت رشوه از تیم اصفهانی شده بود تا به نفع آنها سوت بزند. این داور باتجربۀ پرمدعا !  در لحظات آغازین بازی که به شکل مستقیم از رسانۀ ملی پخش می شد و میلیونها بیننده  نظاره گرآن بودند ، مرتکب چنان اشتباه  فاحشی شد که دیگر حتی از دست آقای بوق هم کاری ساخته نبود. در نهایت هم کمیته ی انضباطی فدراسیون فوتبال رأی به محرومیت داور بازی تا اطلاع ثانوی داد تا ضمن تایید رسمی تخلف انجام شده ، پاسخی به افکار عمومی جامعه داده باشد.

اما سوال اینجاست :  آیا در بطن اینگونه احکام صادره اثرات بازدارندگی لازم و موثری وجود دارد آن گونه که باعث تنبه دیگران شده و جامعه ی ورزشی ما دیگر شاهد چنین تخلفاتی نباشد ؟ قطعاً پاسخ به این پرسش منفی است واگر درعمل " ورزش و علی الخصوص فوتبالی پاک " می خواهیم  می بایست به جای پنهان کاری ، قاطعانه تر برخورد کرد و شدت عمل بیشتری به خرج داد. راستی اگر به رسم روزگاران  قدیم ما نیز خاطیان این عرصه را سر بتراشیم، آنگاه  وارونه بر ......   نتایج  بهتری نخواهیم گرفت ؟  شاید هم به تقلید از قانون - من درآوردی تیمور لنگ -  زدن گردن رؤسای یک رده  بالاتر شخص خاطی ( شما بخوانید رئیس فدراسیون فوتبال)  زودتر ما را به سر منزل مقصود برساند؟

 شما خوانندۀ ارجمند اینطور فکر نمی کنید ؟ ! ...